بررسی میزان آسیب پذیری استان سمنان در برابر مخاطرات جوی و اقلیمی

ایران به دلیل وسعت ویژگیهای طبیعی و اجتماعی همواره در معرض حوادث قهری بوده و همه ساله تاسیسات زیربنائی و ابنیه عمومی و دولتی دچار تخریب و تعداد زیادی از هموطنان نیز دچار آسیبهای جانی و خسارات مالی می شوند. استان سمنان نیز با دارا بودن بیش از 95000 کیلومتر مربع وسعت به دلیل همجواری گسترده با پهنه کویر مرکزی و مسائل و تبعات ناشی از آن در بخش وسیعی از جنوب استان از یک سو و مجاورت با مناطق جنگلی حوزه مازندران و گلستان در نوار حاشیه شمالی استان از دیگر سو، موجب تفاوت در اقلیم و به تبع آن تعدد و تنوع وقوع بلایای جوی بویژه سیل، خشکسالی ، سرمازدگی و.. می گردد. در این پژوهش با بررسی ارزش خسارات ریالی ناشی از وقوع حوادث قهری در 3 عامل اصلی خشکسالی، سرمازدگی و سیل در طول یک دوره آماری(1380-1390) مقایسه آن با مجموع اعتبارات و منابع مالی اختصاص داده شده به استان جهت جبران خسارات وارده در کلیه بخشها ، به نقش منابع اقتصادی در کاهش و جلوگیری از وقوع حوادث قهری در استان پرداخته شد. که نشان می دهد مهمترین عامل اصلی خسارات وارده ناشی از حوادث قهری در استان مربوط به بلایای جوی بوده(خسارات ناشی از خشکسالی با 63%، خسارات سرمازدگی22% و خسارات ناشی از سیل و عوامل مرتبط نظیر طوفان،تگرگ و... 15% کل خسارات استان را شامل شده است). و منابع مالی جهت جبران خسارات وارده (شامل اعتبار عمرانی،کمک بلاعوض و تسهیلات بانکی) به استان حدود 61/7 درصد از کل خسارات را پوشش داده و مستلزم اصلاح دیدگاه نگرش مدیریت ریسک به جای مدیریت بحران بویژه در سالهای بحرانی و در زمان وقوع حوادث قهری می باشد. در انتها به بررسی علل اصلی بروز خسارات ناشی از وقوع حوادث قهری و مهمترین راهکارها در زمینه جلوگیری از وقوع و کاهش خسارات ناشی از حوادث قهری، در مورد 3 عامل اصلی وارد کننده خسارات به استان (خشکسالی، سیل و سرمازدگی)، ارائه گردید. و در انتها نسبت به ارائه راهکارها و توصیه های نهائی در جهت پیشگیری و جلوگیری از وقوع حوادث قهری و کاهش اثرات سوء ناشی از آنها بصورت کلی و در مورد 3 عامل فوق اقدام شده است.